Skawiński

Solowy album Grzegorza Skawińskiego był inspirowany jego wizytą w Stanach Zjednoczonych w 1987 roku, gdzie miał okazję zobaczyć na żywo wielu światowej klasy gitarzystów: m. in. Paul Gilbert, Steve Vai i Vinnie Moore. Od tej pory zaczął rozwijać swoje umiejętności gry na gitarze. Jednocześnie zdawał sobie sprawę, że nie będzie mógł ich w pełni wykorzystać w utworach dla Kombi. Od wydania „Nowego Rozdziału” muzyka zespołu była zdominowana przez syntezatory i automaty. 

Stąd też pojawiła się decyzja o nagraniu solowego albumu. Razem z Waldemarem Tkaczykiem i Rafałem Paczkowskim, Grzegorz Skawiński nagrał pop-rockowy album, na którym mógł zaprezentować nowe techniki gry na gitarze, które podpatrzył w USA.

Zmianom muzycznym towarzyszyła także zmiana wizerunku artysty. Na okładce zamieszczono zdjęcie Grzegorza trzymającego gitarę francuskiej marki Lâg, ubranego w kowbojskie buty, podarte dżinsy i czarny kapelusz.

Kilka piosenek zyskało pewną popularność: „Dziś tracisz mnie”  utrzymało się przez 13 tygodni na Liście Przebojów Trójki, w tym 6 tygodni w pierwszej dwudziestce, jednak w Polsce album przeszedł bez większego echa – głównie przez równoległą działalność Grzegorza w Kombi. Choć muzyka odbiegała od tej granej w „starym” zespole, to wokal w dalszym ciągu się z nią kojarzył.

Niespodziewanie jednak nowy styl i umiejętności Grzegorza zyskały uznanie w… USA. Znajomy Grzegorza wysłał album do kilku amerykańskich redakcji muzycznych. Niedługo potem przyszła odpowiedź w postaci pozytywnych recenzji w magazynach „Guitar Player” i „Guitar for the Practicing Musician”. Gdyby tylko piosenki były zaśpiewane po angielsku, Grzegorz mógłby odnieść sukces za oceanem.

Było już za późno by napisać i nagrać nowe wersje utworów, jednak Grzegorz zaczął przygotowywać materiał na kolejną płytę, tym razem głównie z myślą o zagranicznych słuchaczach.